Zorgen voor de kwetsbaren in samenleving
Sabiet: spil in rad
Enorme groei
Door Dries van Dijk
LEIDSCHE RIJN > ‘Bank’ is geen naam voor de instelling, die in Den Hoet elke week aan 150 gezinnen een pakket-3daagse met verse en houdbare levensmiddelen uitreikt.
Op 1,5 meter laadt een gezinslid verlegen, dankbaar, somber, trots, gesloten, nukkig of blij het pakket over in eigen tassen. Nee, een bank geeft niet ‘renteloos’ zo’n basistegemoetkoming aan haar klanten. Zelfs bankrente is roeien tegen de stroom op. De Voedselbank geeft, niet als monopolie, aan de kwetsbaren in de samenleving. De kwetsbare groep in Leidsche Rijn groeit exponentieel. Eén vrijwilliger is ‘vrijgesteld’ Rabobank-medewerker! Halve dag van de RABO, halve dag van hem.
Bankdirecteur is geen titel voor Sabiet Balwant-gir. Moeder Theresa past, in de genestelde goedheid van haar boeddhistisch geïnspireerde levenswijze. Al het aanwezige is nu en is van grote waarde. Dat is de grondhouding van Sabiet. Ook is zij een ‘hosselaar’, met haar Surinaamse achtergrond. Regelen! Zij is de spil in het rad van de voedseluitreiking. ‘Mijn gezin werkt volop mee, vrijwilligers doen 80% van alle werkzaamheden; klanten zijn enorm dankbaar, de boefjes, die komen, respecteren me, want ‘jij ziet de mens in mij, en ‘ik ben bang voor je.’ Student, baantje kwijt,: 'Ik kom je helpen!’ Sabiet, zwakke gezondheid, wordt door ieder op handen gedragen. Haar geest is sterk en vol humor ‘We doen alles hier voor de zwakken in samenleving, Leidsche Rijn kent veel hulpbehoevenden.’ Ze neemt de tijd voor een lang gesprek tijdens de uitreiking van de voedselpakketten, in lange rijen op de tafels. Met rondom anderhalve meter laden ze zwijgend hun tassen. Sabiet’s werk gaat door.
Sabiet is vorig jaar geridderd, als een kleine vrouw werd zij omarmd door ‘grote beer’, burgemeester Jan van Zanen. Dat was gewoon en toch bijzonder, toen. Ook ontving ze uit handen van een andere wijkoudste, Dineke Oudijk, het jaarlijkse ‘wijk’ Stokpaardje. Aan de wand van haar kantoor hangen de bewijzen van brede steun, die ze uit samenleving van LR ontvangt. Van Lions Club via lokale voetbalverenigingen en scholen naar een kind van 5, dat haar eigen ‘voedselpakket’ komt brengen.
Sabiet kijkt naar de mens. Een ingebeld noodgeval krijgt direct een ‘noodpakket’, maar iemand, die de basisregels moedwillig negeert, krijgt een ‘enkelklem’ in woorden. ‘Voldoen, anders volgende week geen pakket.’ Ze kent haar pappenheimers.
Verontwaardigdvertelt zij: ‘We raken Den Hoet kwijt door gemeente.' Boos: ‘Ik zoek zelf.’ Gemeente: ‘We zijn constructief in gesprek. De huur is van juli tot eind december verlengd.’ Dankbaar: Ook voor het persoonlijke kaartje van wethouder Linda Voortman. Maar: ‘We willen vooral goede ruimte voor deze basisvoorziening.’