Vertrouwen
De gemeente speelt een gevaarlijk spel met het groenbeleid, nu en straks met de nieuwe aannemer. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, in Stichtse Vecht is dat al met een Formule 1-auto uit het zicht verdwenen. En het heeft verstrekkende gevolgen als zelfs de doorsnee inwoner, die zich al jaren best prettig voel in de gemeente, eigenlijk niets meer met het lokaal bestuur te maken wil hebben. Het verhaal over de omgezaagde tulpenboom in deze krant spreekt boekdelen. En dan kan je als gemeente nog zo het recht aan je zijde hebben, als inwoners afhaken moet je toch nog maar eens nadenken. We kunnen niet iedereen informeren, zo liet de gemeente eerder weten over de robuuste aanpak van het achterstallig onderhoud in het groen. Klopt en dat kost geld en moeite, maar weegt dat op tegen de maatschappelijke kosten op termijn als inwoners hun eigen gemeentebestuur eigenlijk alleen nog maar dulden omdat het niet anders kan? En dan elk besluit en beleid bij voorbaat al in twijfel trekken? Op termijn ben je dan weer meer geld en moeite kwijt om iets erdoor te krijgen. En dat geldt overigens niet alleen bij groen, maar er is nog een hele lijst met onderwerpen waar inwoners een beetje spottend richting de gemeente kijken, zoals de brug in Breukelen. Maar ik zou als college echt ruime aandacht besteden aan de introductie van de nieuwe groenaannemer met het nieuwe beleid, dat binnenkort toch klaar moet zijn. Nog even, het gaat er ook om hoe je fouten goedmaakt en dat heeft de gemeente wel gedaan met de teleurgestelde inwoners in Fazantenkamp. Al snel na de mails aan de wethouders was er bezoek met de belofte voor een nieuwe tulpenboom. Het was natuurlijk in deze ongekende tijd maar een klein voorval, maar elke golf begint met een rimpeling.