Bermudadriehoek
Bewoners van de Klokjeslaan in Maarssen mochten deze week niet inspreken over de komst van de timmerfabriek in de lommerrijke laan. Pardon? Ja, het kan dus toch, inwoners de mond snoeren en een drempel opwerpen om iets kenbaar te maken aan de lokale volksvertegenwoordiging. Er staat iets in het reglement, dat je uit kunt leggen als dat het niet mag als iets ergens anders ook al wordt besproken; ik ga het niet eens helemaal uitleggen en een semantische discussie over de bepalingen is helemaal buiten de orde. Dit moet je gewoon niet willen: bureaucratie van Goudestein al helemaal niet. Ergens in de Bermuda-driehoek griffie-burgemeester-presidium (stelt de agenda vast) is het grondrecht van een inwoner mysterieus verdwenen. Waarom is echt een raadsel. Ik weet dat veel fracties hier niet blij mee zijn en het laatste woord is er nog niet over gezegd. De redenatie van de Bermudadriehoek - met de letter in de hand - begint dus aan de verkeerde kant: bij de organisatie zelf en niet bij de inwoner, die gewoon in het openbaar aan de raad iets kenbaar wil maken. Dat is in mijn ogen een onvervreemdbaar recht. En het is aan de inwoner ook wel uit te leggen dat een wethouder even niet inhoudelijk kan antwoorden, omdat er nog een beroep loopt bij een adviescommissie en raadsleden hebben een eigen verantwoordelijkheid tot hoe ver ze willen gaan in de raadsvergadering. Dus er is geen probleem en zou het gezien allerlei blijkbaar nu ontdekte bepalingen onverhoopt wel een probleem zijn, dan moet je dat niet bij een actuele kwestie ineens tevoorschijn toveren. De burgemeester heeft 20.000 euro van de raad gekregen voor bestuurlijke vernieuwing, daar kan je dus om te beginnen een nieuw reglement van schrijven met de inwoner als uitgangspunt.