Uitgestoken handen rond opgave Rijnenburg
Democratie
Paarden
Door Dries van Dijk
REGIO > Na een video-conferentie van de provincie van 3,5 uur over Polder Rijnenburg met tal van partijen was het eigenlijk heel simpel.
Stripnovelmaker Wide Vercnocke vatte het samen met een tekening van twee paarden: de een met met huizen op zijn kop, de ander met bomen, als verbeelding van de stad Utrecht en polder Rijnenburg. Knappe samenvatting: wedden op twee paarden, metafoor van Remco de Maaijer, directeur Utrechtse woningbouwplatforms en -corporaties. De conferentie toonde, dat projecten als polder Rijnenburg alleen door grote democratische inzet van alle partijen ‘toekomstbestendig' kunnen worden. Overheidslagen, bouwgiganten, energiecoöperatie, bewonersorganisaties, waterschap en bewoners uit de polder, ieder met een eigen verhaal, maar wel met kritisch uitgestoken handen. Het was een positieve discussie, waarbij de opgenomen video's met bewoners zeer indrukwekkend waren. Dáár valt door alle bestuurders en andere betrokken partijen zoals het waterschap de grootste winst te behalen. Want de bewoners voelen zich nog immer niet gehoord. Je hoeft niet ver naar de toekomst te kijken om te zien dat hun nog immer positieve betrokkenheid bij de toekomst van hun woongebied dringend verzilvering behoeft. Als overheid en bouwers kun je niet zonder, zo was de mening over het gebied dat bestemd is als energielandschap met later woningen. De paarden op de tekening moeten een ‘veelspan' gaan vormen, zoals vroeger een vierspan paarden voor de ploeg de slootkant van de akker ploegde. Drie op het land en 1 paard in de sloot, om de ‘kantvoor' op de akkerrand fatsoenlijk recht te kunnen trekken. Inspirerend beeld, want landbouw, water en landschapsstructuur vormen de Rijnenburgbasis voor de toekomst. Marije Klever, boer in de polder, ziet nu een toekomst vol onzekerheid door de stapel onuitgewerkte plannen, maar er liggen kansen, zoals voedselproductie dicht bij de stad en recreatie. Maar: ‘We worden niet goed gehoord!' Pieter van Veenen, Vrienden van Rijnenburg/Reijerscop, uit al heel lang het gebrek aan betrokkenheid van de overheid bij bezwaren tegen windmolens: slagschaduw, lawaai, horizonvervuiling. Architect Jos Eibertse vreest geen windmolens, maar zet vraagtekens bij de noodzaak van woningbouw in de polder, later. ‘Ook in het vorig decennium bouwden we voor de leegstand.' Energietransitie en woningbouw zijn de rode draad. De zuidelijke Rijnzandrug voor de woningbouw en de noordelijke laagte voor groen en alternatieve energie.'