Harmonisatie
is gewoon een ander woord voor bezuinigingen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat de gemeente bij een uitgave iets naar boven afrondt. Bij inkomsten wel, zoals de inflatiecorrectie bij de OZB. Dus als je als voetbalclub je uit moet spreken over harmonisatie investeringen buitensport dan weet je al dat het oppassen is. En als dan ronkend bekend wordt gemaakt dat er extra subsidie is, dan staan de seinen op rood. Want het is gewoon aanpak achterstallig onderhoud, dat de gemeente als verhuurder al lang had moeten opknappen. Maar die semantische discussies laat ik en het kan ook best zo zijn dat de clubs het allemaal wel een beetje te somber inzien, ik denk het niet overigens.Wat mij het meeste stoort in het langlopende conflict is het gebrek aan vooruitgang en de ongelijkheid in de strijd. De gemeente, met ambtenaren en wethouders, tegenover de vrijwilligers van een vereniging, die de vaak de ondankbare taak van bestuurslid op zich hebben genomen. Even gechargeerd: de ambtenaar gaat om vijf uur naar huis, wethouder Veneklaas klapt haar laptop dicht en klaar voor vandaag. Het is hun werk. En de vrijwilligers van de club moeten naast hun werk nog al die stukken lezen en er 's avonds over vergaderen. En alles maar uitzoeken.
Bij een beetje kritiek uit de raad op de cijfermatige onderbouwing door de wethouder wordt gewoon weer een adviesbureau ingeschakeld dat voor zeker een paar duizend euro alles nog een keer op een rij zet. Hou het simpel. Als een grote groep weldenkende mensen van clubs met duizenden leden iets niet goed vindt en waarschuwt voor de gevolgen, dan denk je toch nog een keer na? Hoe moeilijk kan het zijn? Iets met draagvlak? Wellicht een frisse blik op het toch niet al te ingewikkelde probleem.