Demarrage
De komende maanden schuif ik veelvuldig aan bij de commissie- en raadsvergaderingen, ergens links achterin op het vaste plekje met goed zicht op de raadsleden. De vergaderingen in het Koetshuis zijn ook thuis digitaal redelijk te volgen, het zachte geluid noopt juist tot extra aandachtig luisteren. Maar dan zie je maar één pratend hoofd op een scherm en het gaat juist om de dynamiek in de raadszaal. Wordt er bij een debat misprijzend gekeken bij de inbreng van een raadslid, zachtjes (uit)gelachen of juist massaal instemmend geknikt? Natuurlijk gaat het altijd om de inhoud, maar juist de details kunnen de toon zetten. Ook bij moties zijn de overleggroepjes altijd even de moeite waard om te aanschouwen. Wie praat met wie en waarom? Het verhaal is vaak genuanceerder dan alleen de rode en groene vakjes in de stemcomputer. En daarom zit ik graag, ook bij minder aansprekende agenda's, in de zaal. Je ervaart dan ook vaak de aanloop naar een stevig debat. De onderlinge verhoudingen tussen fracties en raadsleden zijn erg belangrijk, ook om het gunnen van een succesje. Het is net als met wielrennen: je moet wel vrienden in het peloton hebben om weg te rijden in een kopgroep. Bij te veel vijanden zit iedereen in je wiel bij een demarrage. En dan zijn er natuurlijk de wandelgangen. Bij thuiskijken klap je na de tik van de hamer de laptop dicht, in de zaal wordt nog even nagepraat en ook de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Allemaal belangrijk voor de berichtgeving en vooral voor het politiek commentaar. Bouwstenen verzamelen, puzzelstukjes leggen en navragen, essentieel voor lokale politieke verslaggeving. En dat gaan we ook de komende vier jaar doen in Stichtse Vecht. Soms met gestrekt been erin, maar ook benoemen als het goed gaat.