Vragen

Schriftelijke vragen door raadsleden aan het college zijn een uiterst nuttig en effectief middel om duidelijkheid te krijgen, problemen op de kaart te zetten en beleid ter discussie te stellen. Vooral partijen, die buiten de coalitie vallen, maken hier veelvuldig gebruik van en vaak ook met resultaat, maar evenzo zijn het vaak volstrekt onbeduidende open deuren met stokpaardjes van raadsleden of fracties, vaak ook bedoeld voor de achterban of zelfprofilering. Soms zie je de hand van een bestuur of de landelijke tak van een partij in de vragen. Op zich prima en zeker een eigen verantwoordelijk van een raadslid in zijn of haar functie van lokale volksvertegenwoordiger. En daar kan je niets van zeggen, want iedereen geeft een eigen invulling aan dat begrip en de inwoners oordelen daarover bij de verkiezingen. Het probleem is echter dat de beantwoording, en dat luister nauw, zoveel tijd in beslag neemt van de ambtenaren. Aan productieve arbeidsuren loopt dat elk jaar in de tonnen belastinggeld. En dan is een kritische benadering wel op zijn plaats, ook omdat elk jaar het duidelijke signaal komt van de ambtenaren dat er veel onzin bijzit en dat het vaak tijdverspilling is. De raad geeft daar de laatste tijd een heel klein beetje gehoor aan en ik ben benieuwd of die lijn zich de komende tijd voorzet, maar ik vrees het ergste als ik deze week weer de enorme brij van bijna 100 vragen zie van de SP over wonen en sociale huur. Even de laatste woonconferentie van de raad terugluisteren en je hebt al 80% van de antwoorden. Ook nieuwe partijen hebben de plicht om zich op de hoogte te stellen van wat er al is bereikt of is afgesproken. Ik zou gewoon even een linkje sturen van de raadsconferentie. Dit is ambtenaartje pesten van ons belastinggeld.