Schuren
Iedereen doet het vanuit een goed hart en oprecht met het belang van de inwoners voorop. En wie de schoen past... Dat gezegd hebbende, de commissie Sociaal Domein met van alles over energie-armoede en alle andere crises was aan aanfluiting en er is geen enkele inwoner, die nu het vertrouwen heeft dat het lokale bestuur bekwaam zoiets kan bespreken. Het is misschien wel een van de belangrijkste onderwerpen, dat deze collegeperiode voorbijkomt. En dan moeten we aan de hand van gekissebis over twee eigenlijk overbodige moties er achter komen dat er wel wat gaat gebeuren bij de gemeente. Het college is te traag met de bekendmaking van de aanpak, waardoor het lijkt alsof er geen gevoel van urgentie is en dan lok je wat uit bij de politiek. Maar waarom niet er eerst eens raadsbreed over praten met misschien ook inwoners erbij. Wat is nodig en wat gaat werken op lokaal niveau? En dat had dan al een maand geleden moeten gebeuren. Met moties op tafel blijft het een schurende semantische discussie, waarbij toch iedereen het gelijk wil hebben. De procedure met woordvoering beperkt het gesprek over de inhoud. Ik had zo gehoopt dat deze nieuwe raad al bezig zou zijn met een nieuwe manier van vergaderen, zeker over echt grote thema's, maar we zitten nog steeds in een soort kramp met reglementen en een ouderwetse manier van agendering. Ja, je moet een zekere vergaderorde hebben die voor het overgrote deel van de onderwerpen prima werkt, maar waar is de creativiteit? Klein schot voor de boeg. Dinsdag was er meer dan genoeg tijd op de avond. Je bepaalt ter plekke als commissie gewoon een nieuw agendapunt 'Gedachtenwisseling Armoede' en je laat de wethouder wat uitleggen. Pas dan ga je, als het nog nodig was, de moties apart behandelen.