Inspraak
De politiek gaat het anders doen de komende maanden. Nieuwe regels om beter en efficiënter te vergaderen en de inwoner beter tot zijn recht te laten komen bij het inspreken. Het is te makkelijk om de voorstellen af te serveren, ook gezien de oprechte wil om het nu een keer anders te doen. Het enthousiasme van Ike Roetman van de ChristenUnie-SGP verdient navolging van zijn mede-raads- en commissieleden. Het is een hoopvol begin met ongetwijfeld veel leermomenten. Maar met één voorstel slaat de politiek de plank echt mis en dat is het afschaffen van het inspreken door inwoners bij een raadsvergadering. Ja, het is vaak al bekende informatie en de standpunten staan al vast, maar er is toch per raadsperiode altijd een uitzondering bij een groot project met veel impact. En inwoners, die zich bewust zijn van de onwrikbare meningen, willen toch hun zegje kunnen doen. En dan ligt het ook echt officieel vast in de notulen. Inwoners zien het toch als een recht om met egards en waardering tot het laatste woord te worden behandeld. Immers, de inwoners kiezen de raad en mogen toch op zijn minst zelf meepraten hoe het inspreken gaat. Nu kijkt de raad te veel naar zichzelf bij het afschaffen van dit belangrijke middel voor inwoners. En dat is zo belangrijk voor wederzijds begrip en vertrouwen in het lokaal bestuur, dat toch al danig onder druk staat. De proef, met ook beperkingen voor de spreektijd, zal de komende maanden genoeg discussie opleveren, maar met vallen en opstaan zal er toch wel iets moois uit komen. En dan hoop ik dat het goed uitpakt voor de politiek en de inwoner, want anders schieten we er niet veel mee op. Fijn en goed vergaderen is leuk voor raadsleden, maar als inwoners zich niet gehoord voelen heeft het weinig zin.