Worsteling
Een jaar geleden was de gang naar de lokale stembus met als resultaat de gemeenteraad, zoals die nu elke maand in het Koetshuis in Breukelen vergadert en beslist over zaken die de inwoners raken en gevolgen hebben. En dat niet in de meest makkelijke tijd, om het maar eens voorzichtig te zeggen. Het goede nieuws is dat er bestuurlijk geen grote ongelukken zijn gebeurd en de wil om er iets van de maken is echt groot met een enorme betrokkenheid van oude en nieuwe raadsleden. Er wordt ook veel ingezet op het vergroten van kennis en vaardigheden en een andere betere en efficiënter vergadercultuur. En dat heeft wel tijd nodig en dat zie je ook. Maar je merkt ook de worsteling om grip te krijgen op het beleid met sturing voor de toekomst van de gemeente. De gewenste pro-actieve houding stuit nog op wat belemmeringen. De verhouding met het uitgedunde ambtenarenapparaat is ook nog niet optimaal en dat zorgt soms ook weer voor stroefheid en soms ook wat hulpeloosheid bij wethouders. Dus er is nog van alles wat beter kan en moet, zeker als je de participatie van inwoners verder gaat uitbouwen. Ook dat moet bestuurlijk en ambtelijk nog landen en vaste grond krijgen. De bereidheid is er, maar mijn zolder ligt vol met goede bedoelingen. Ik ben benieuwd of de raad als geheel ook zelf na een jaar eens terugkijkt met een publieke verantwoording. Per partij gebeurt er wel wat, ook richting de achterban, maar er is meer dan alleen een zaaltje met wat trouwe leden, die ook altijd flyeren. Dus er is nog flink wat werk aan de winkel, maar geef het wel de tijd. Als ik terugkijk op dit jaar denk ik dat het nog steeds een mooie en goede raadsperiode kan worden voor Stichtse Vecht en de inwoners. Laten we zeggen dat het glas nu half vol is.