Vleuten-De Meern straalt

VLEUTEN-DE MEERN > Iedereen kent wel een inwoner uit Vleuten - De Meern die van nature door zijn of haar talent voor verbinding in de wijk zorgt. Die verbinding maakt zodat er een prettige leefomgeving ontstaat. In deze rubriek zetten bewoners elkaar in de schijnwerpers.

Voor de vierde aflevering van onze rubriek ‘Vleuten - De Meern straalt’ geeft wijkbewoner Filies van Rijnsoever, pedagogisch medewerker, het stokje door aan Walter de Rooij.

Driemaal is scheeprecht. Hij valt op door zijn oranje jas, zijn lengte, zijn wilde bos wit haar, zijn lach. Zelfverzekerd loopt hij de Schakel in, waar wij elkaar eindelijk ontmoeten na twee mislukte afspraken. De man achter de bar typeert hem als ‘een man met een goed hart, die voor iedereen klaarstaat’. En hij houdt van rock en roll. Walter de Rooij (64) is er.

‘Moet zij weten!’ roept Walter schaterend, op de vraag waarom Filies het stokje aan hem heeft doorgegeven. ‘Zonder gekheid,’ zegt hij, ‘ik hou van de omgang met mensen.’ Opvallend is dat deze man, net als Filies, bescheiden is over al zijn bezigheden.

Walter werd geboren op de Schoolstraat, in het huis waar zijn moeder nu nog woont. Tot 2011 leidde hij het familiebedrijf De Rooij Wegenbouw, dat opgericht werd door zijn opa. Walter nam met broer en neef het stokje over van zijn vader. Het bedrijf sponsorde de wegafzettingen van evenementen als de Avondvierdaagse, Koningsdag en de Fair in Haarzuilens. En als vrijwilliger hielp Walter dan met op- en afbouwen. ‘De ene keer haal je wat, de andere keer breng je wat’, typeert hij zijn vrijwillige inzet.

Deze telg uit een grote, bekende familie in Vleuten, groeide op met vrijwilligerswerk. Al sinds hij een jong jochie was, was Walter een hulpje van zijn oom en tante. Zij werkten voor de EHBO-vereniging. Deze vereniging zette, voordat de bloedbanken bestonden, in de Torenpleinschool regelmatig een donorpunt op. Walter hielp met het schudden van het bloed, echt ouderwets handwerk. Hij geeft inmiddels zelf nu al veertig jaar bloed.

Deze actieve man zit niet graag stil. Sinds hij als zelfstandig aannemer tuin- en wegenbouw werkt, is de scholenstichting PCOU Willibrord zijn belangrijkste opdrachtgever.

‘De kern van vrijwilligerswerk is: je kunt het niet alleen’, vertelt Walter. Als bestuurslid van de Oranjestichting organiseert hij jaarlijks met zijn collega’s enkele grote Vleutense evenementen, zoals Koningsdag en het seniorenkerstdiner.

Om het bestuur gevuld te houden, hebben ze de ‘pensioenleeftijd’ al wat opgerekt, waardoor mensen langer kunnen aanblijven. Aan de andere kant lijkt het ook dat mensen er makkelijker mee ophouden. Ze hebben het te druk, of hebben andere prioriteiten. Gelukkig zijn er de laatste tijd weer wat jongere bestuursleden bijgekomen. ‘Verscherpte regelgeving nekt het plezier in het voorbereiden van de evenementen. Door onder andere veiligheids- en geluidsnormen heeft het papierwerk onderhand grote vormen aangenomen. Dat is niet het leukste werk, maar het moet nu eenmaal gebeuren.’

Naast mensen is er ook geld nodig. De stichting is altijd op zoek naar samenwerking met en sponsoring door bedrijven. Voor het aanstaande seniorenkerstdiner, dat in december plaatsvindt, zijn ze bijvoorbeeld nog op zoek naar een sfeervolle locatie, waar ze aan 150 personen een heerlijk kerstdiner kunnen serveren.

Hoe komt dat toch, dat diegenen, die juist zo opvallen door hun inzet en aanwezigheid, niet graag in de belangstelling staan? Walter vindt het de gewoonste zaak van de wereld. Het is hem met de paplepel ingegoten. Maar het is bijzonder. He rocks.

Walter de Rooij is niet de enige in Vleuten - De Meern die zich inzet voor zijn buurt. Ook hij geeft het stokje door, maar door de huidige ontwikkelingen is nog niet helemaal duidelijk aan wie en wanneer. Wordt vervolgd!