Richard Langerak uit De Meern met ultieme uitdaging voor goed doel

Door Roberto Cancian

DE MEERN > Ruim een week terug heeft Richard Langerak uit De Meern op Malta voor het eerst in zijn leven een Ultraloop gelopen: een afstand van 68 km hardlopen met daarbij meer dan 1.200 hoogtemeters.

Hij zou eigenlijk ook nog 5 kilometer kajakken. ‘De zee was echter te wild, de organisatie besloot dat het niet veilig genoeg was om te kajakken,’ geeft Langerak aan. De Ultraloop zelf voltrok zich over drie eilanden en begon midden in de nacht, om de ergste hitte voor te zijn. Om 04:00 uur vertrok Langerak in het pikkedonker, na slechts twee uur slaap. ‘Ik wist dat het zwaar ging worden, mede door een hamstringblessure die ik vier weken voor de start opliep. Opgeven of afhaken staat echter niet in zijn agenda. ‘Als het moet dan ga ik kruipend over de finish,’ gaf hij al aan voor vertrek naar Malta. Bij de start voelde hij zich, ondanks de tegenslag mentaal heel sterk. ‘De reden waarom ik naar Malta afreisde voor de ultraloop, motiveerde mij natuurlijk enorm.’ Richard weet sinds een aantal jaren dat in zijn familie de heftige hersenziekte SCA heerst. ‘Mijn moeder is daar vijf en een half jaar terug aan overleden en mijn broer heeft deze vrij onbekende ziekte ook,’ geeft de 41-jarige Langerak aan. SCA staat voor spinocerebellaire ataxie. ‘In Nederland zijn er ongeveer 1.500 mensen die het hebben.’ De kans dat Richard het ook had, was 50%. Na onderzoek bleek hij zelf het gen niet te hebben. ‘SCA beschadigt de zenuwen die boodschappen van en naar de hersenen voeren, waardoor de werking van de kleine hersenen achteruitgaat. Op dit moment is SCA nog niet te genezen.

’ Met deze harde werkelijkheid in gedachten, kon hij het ongemak onderweg snel opzijzetten. ‘Ik had nog nooit verder gelopen dan 31 km, maar ik vertrouwde op mijn lichaam. Na de eerste 35 km op Malta voelde ik me steeds sterker worden en had ik geen enkele twijfel meer dat ik de finish zou halen.’ De hitte, de pijn in zijn voeten, de vermoeidheid, de steile beklimmingen, het raakte hem niet meer. ‘Na de laatste klim, net voor de finish, voelde het niet alsof ik al acht uur aan het rennen was.’ Na 67 km perste Langerak er nog een mooie eindsprint uit. ‘Mijn vriendin was direct bij me en gaf me een knuffel. Op dat moment brak er iets en kwam er een golf aan emoties los. Het besef van wat ik had gedaan en waarvoor ik het had gedaan, die werkelijkheid kwam ineens binnen.’ Het duurde even, maar de tranen gingen na een tijdje over in blijdschap. ‘Wat geweldig dat ik dit kon doen, dat alle inspanning niet voor niks is geweest. Het is gelukt en hiermee kan ik met dank aan alle donateurs een mooie bijdrage leveren aan meer onderzoek naar hersenaandoeningen.’ 

Langerak heeft inmiddels 7.000 euro opgehaald voor hersenonderzoek. Er komen nog steeds donaties binnen via actie.hersenstichting.nl/actie/richard-langerak.