Beperking is de start van een nieuwe droom
Sport·Zitvolleybal enorme fysieke uitdaging
·Duffe sport is leuk
Door Roberto Cancian
DE MEERN > Al acht jaar is hij bondscoach van het Nederlands zitvolleybalteam, daarnaast werkt de in De Meern woonachtige Hans Mater als sporttherapeut bij revalidatiecentrum De Hoogstraat en is hij ook als medewerker Doelgroepen-Aangepast hockey bij de hockeybond (KNHB) actief.
‘Wij helpen kinderen en volwassenen verder bij de gevolgen van een aandoening, ongeval of ziekte, zodat zij optimaal mee kunnen doen in de maatschappij’, legt de bevlogen volleybaltrainer uit. Zelf was hij op het één na hoogste niveau actief in de wereld van het staande volleybal. Waar hij dacht dat zitvolleybal een duffe sport was, duurde het slechts vijf minuten voor hij om was. ‘In 2013 vroeg de bondscoach van het Nederlands zitvolleybalteam mij als assistent. Met mijn volleybalervaring en de werkzaamheden in het revalidatiecentrum was het eigenlijk één plus één is twee. Ik was bekend met de breedtesport en als sporttherapeut werkzaam bij een revalidatiecentrum. In augustus 2013 ben ik bondscoach geworden, dat heb ik de laatste acht jaar gedaan.’ Hij zegt nadrukkelijk gedaan aangezien hij volgende maand het stokje overgeeft. ‘Ik heb onlangs mijn Topcoach 5 afgerond en had de ambitie om terug te gaan naar het staande volleybal. Komend seizoen ben ik trainer/coach van Topdivisionist VCV.’ Het fundament is echter wel gelegd voor de komende jaren van het Nederlands zitvolleybalteam.
‘Ik ben al twintig jaar werkzaam in sport met een beperking. Het is altijd kijken naar mogelijkheden. Het puzzelen om spelers op de plek te krijgen waar ze het best tot hun recht komen.’ In de nationale competitie mag iedereen zitvolleybal spelen, bij internationale wedstrijden is dat anders. Aan een Europees – of Wereldkampioenschap of de Paralympics mogen alleen sporters met een beperking meedoen. ‘Het is een leuke sport en tegelijkertijd een enorme fysieke uitdaging.’
Mater probeerde het uiteraard zelf. Met zijn volleybalachtergrond kwam hij een heel eind maar zijn benen zaten in de weg. ‘Verplaatsen over de grond moet je echt leren.’ Waar de Nederlandse ploeg de ambitie heeft om er in 2024 bij te zijn bij de Paralympische Spelen, zal het dat proberen te bereiken zonder de trainer uit De Meern. ‘Wij horen normaal bij de beste twaalf landen van de wereld, wel is er in 2019 gestart met een nieuw jong team. Dat gaat goed. Het team ontwikkelt zich razendsnel. Enerzijds lastig om het los te laten maar ik was zelf toe aan een nieuwe uitdaging.’ De passie, het doorzettingsvermogen en het willen winnen, dat neemt Hans Mater mee. ‘Voor de spelers is een beperking de start van een nieuwe droom. Het is denken in mogelijkheden.’ Dat merkt Hans Mater iedere dag in zijn werk als sporttherapeut bij De Hoogstraat. ‘ Zelf ben ik geïnspireerd door een man die mij vertelde over sporten tijdens zijn revalidatie en het belang daarvan. Toen dacht ik, dat wil ik gaan doen. Ik ben de studie Bewegingsagogie gaan volgen, heb stagegelopen bij De Hoogstraat en vervolgens daar blijven werken. Die man ben ik nog steeds dankbaar
