Langs de lijn bij FC Breukelen - Een hecht team

Column 6: Langs de lijn bij FC Breukelen

Het is zaterdagochtend 1 februari als mijn wekker om 07:00 gaat. Aaaah heerlijk, eindelijk weekend. De baby slaapt nog, dus ik kan rustig opstaan. Voor vandaag staat de JO14-1 op het programma. Ik heb van tevoren al veel contact gehad met Hans de Bie, de fanatieke trainer van het team. Hans overspoelt mij met informatie in zijn mailtjes over het team, de statistieken en ook heel veel informatie over de tegenstander. Ik twijfel of Hans mijn column leest. Want een diepgaande voetbalanalyse is in mijn column nooit te vinden. Dat doe ik niet zodat het lekker wegleest voor u. Ik begrijp gewoon geen bal van voetbal, ik vind het gewoon leuk.

Ik heb vandaag om 08:15 afgesproken met Hans de Bie en ik heb zo’n vermoeden dat ik niet te laat moet komen bij hem. Dus ik vertrek om 7:45, maar op het moment dat ik de deur uit wil lopen hoor ik mijn baby huilen. Nadat ik het wereldrecord luiers verschonen heb verbroken en ook een schaal pap in rap tempo bij hem naar binnen heb gelepeld, haast ik mij naar de club. Helaas ben ik te laat. Om 8:18 klop ik op de deur van de kleedkamer en Hans de Bie is een klein beetje boos. Ik verontschuldig mij dat mijn baby het ritme heeft van een Nederlandse volkszanger, maar er is geen tijd voor grapjes. In de kleedkamer heerst volle concentratie.

Hans probeert samen met assistentie van Michel Hobma de 13 slaperige jongens een beetje wakker te schudden. In zijn handen heeft Hans een boekje waar vast en zeker heel veel scenario’s te vinden zijn over vandaag. Helaas heb ik ze niet kunnen horen omdat ik te laat was, benadrukt Hans nog even. Maar één ding is zeker, de jongens kunnen niet klagen dat ze onvoldoende informatie hebben gekregen voor de wedstrijd. Gelukkig is er aan het einde geen overhoring of een toets en mogen ze gaan warmlopen.

Om 9:00 is het dan eindelijk zover en start de wedstrijd. Vandaag speelt de JO14-1 tegen Kampong JO14-4. De jongens van FC Breukelen zijn goed uit de winterstop gekomen en hebben de eerste twee wedstrijden beide gewonnen. Vandaag staat dus de derde wedstrijd op het programma tegen een pittige tegenstander.

Wat mij meteen opvalt van dit team, is dat het zeer hecht is en de jongens erg goed vanuit hun taak kunnen voetballen. Ik denk dat dit komt doordat Hans de Bie de jongens veel informatie geeft voor een wedstrijd, maar tijdens de wedstrijd is hij behoorlijk rustig. Alsof hij alles al gezegd heeft en nu kijkt of de jongens het begrepen hebben. En dat hebben ze.

Als je een echt team bent dan weet je de kracht en de zwaktes van het hele team. Je weet precies op welk been je welke speler moet inspelen. Je weet of een spits hem in zijn voeten wil hebben of lekker diep weg moet steken. Je weet alles. Dat is bij deze jongens aan de hand. Ze kennen elkaar door en door. Het is prachtig om te zien. Ik zie vandaag het beste voetbal dat ik in tijden heb gezien. In 20 minuten kan ik bijna geen fout ontdekken aan de kant van FC Breukelen. Even later wordt er twee keer achter elkaar op de lat geschoten. Helaas geen goal. In de 26e minuut wordt er weer op de lat geschoten, alleen deze keer gaat hij onderkant lat het doel in. FC Breukelen staat voor met 1-0.

Bij de goal is weer te zien dat dit een echt team is. Zelfs de keeper staat aan de overkant in de 16-meter van de tegenstander het feestje mee te vieren. Ook in de dug-out zie ik hele blije gezichten. Ik heb het boekje van Hans gelukkig nog niet gezien dus de jongens doen het goed.

De scheids fluit voor de rust en we gaan de kleedkamer in. Hier benadrukt Hans wel dat de wedstrijd nog niet gespeeld is. Een 1-0 voorsprong is moeilijk vast te houden, er moet dus echt nog wel gescoord worden. Hij is trots op de jongens en de jongens beginnen te stralen. Je ziet dat een compliment van Hans wat betekend voor ze. Dat compliment hebben ze trouwens dubbel en dwars verdiend want ze doen het fantastisch.

Vandaag is helaas de keeper ziek. Het hele team gaat in een rondje staan en ze gaan de keeper even facetimen om te vertellen dat ze met 1-0 voorstaan. Ook dit bewijst weer dat het team erg hecht is met elkaar.

Voordat we de tweede helft ingaan en uit de kleedkamer vertrekken, geeft Hans elke speler nog even wat informatie mee. Het is bijzonder knap dat hij dit allemaal weet van elke speler. Hij weet elke actie die een speler gemaakt heeft, hij weet het zwakke been van elke tegenstander. Mensen als Hans kom je zelden tegen. De jongens van de JO14-1 mogen in hun handjes knijpen met zo’n trainer.

Ook de tweede helft is het weer genieten geblazen. De spelers staan goed, oefenen hun taken uit en Hans is tevreden. Na 6 minuten gespeeld te hebben zie ik één van de spelers uithalen van ver uit het zestienmetergebied. Op dat moment zie ik de bal in slow motion richting het doel gaan, BAM. In de kruising. De jongens worden helemaal wild. Wat een fantastische goal. Het blijft een lange tijd 2-0, maar net voor tijd zie ik het derde prachtige doelpunt van die dag. Vanaf de rechterkant wordt er uitgehaald en de bal vliegt de verre hoek in. Het is 3-0. Wat een mooie pot en wat zijn de jongens blij. Maar ook Hans en Michel zijn blij met hun jongens.

Ik neem afscheid van de jongens en bedankt Hans de Bie. Niet veel later ontvang ik al een mailtje van hem. Hij vraagt of ik een foto wil toevoegen van het team en of ik de sponsor wil benoemen. Ik moet weer lachen om Hans. Naast dat hij de controle over de jongens van de JO14-1 heeft, wilt hij dat nu ook doen bij mijn column. Wat een fantastische man.

Ik heb weer genoten van dit voetbalweekend en ik hoop jullie volgende week weer allemaal te zien op de club. 

Tot volgende week.
Nick Hoogveldt