Frank Schneider speelt het tweede marktconcert in Breukelen
Vrije tijd IngezondenBREUKELEN > Orgelconcert: vrijdag 10 juli van 12.45 tot 13.15. Pieterskerk Breukelen, Straatweg 59
Toegang vrij, collecte; anderhalve meter-regel van toepassing. Zo mogelijk zal de kerk na het concert nog openblijven voor bezichtiging, tot 16.00 uur.
https://adcs.home.xs4all.nl/muziek/markt.html
Frank Schneider voltooide eerst zijn orgelstudie en daarna werd hij ook predikan. Hij begint met een heel mooie compositie van Bach. Eerst klinkt er een lang aangehouden lage toon van het pedaal. Dan komen er stemmen bij - het begin herinnert aan de eerst noten van 'Erbarme Dich"; viermaal klinken ze in de bovenstemmen, en daarna nog eens in het pedaal. Het zijn hier de beginnoten van een Fantasia van Bach, ingetogen, spannend, roepend, zoekend. De Fuga begint zelfverzekerd, maar al gauw klinken er weer vragende, zoekende, schrijnende samenklanken. Daarbij is het stuk toch ook lieflijk en troostend. Na het laatste akkoord blijf je verwonderd achter, en je wacht stil tot het verklonken is, dat BWV 537.
En daarna ...variaties over een thema van Corelli, geschreven door Rinck. Rinck leefde rond 1800 in Duitsland, en was dus tijdgenoot van Mozart, Beethoven en Schubert; ook hij had een eigen, persoonlijke stijl: elementen uit de barokke meerstemmigheid, de klassieke harmonieën en de toen beginnende romantiek combineerde tot een geheel. Al jong stond hij bekend als een uitmuntend organist en orgeldeskundige. Hij was bekend in heel Europa en zijn muziek was zeer geliefd, ook in Nederland. Hij schreef vele zettingen en voorspelen van Protestantse melodieën en zettingen, daarmee heeft hij een zeer positieve invloed gehad op de Protestantse kerkmuziek. Tegenwoordig komt hij weer meer in de belangstelling worden zijn; zijn psalmbewerkingen zijn nog steeds zeer de moeite waard; de Corelli-variaties zijn uitgesproken speels, virtuoos sprankelend.
Het volgende stuk is een Adagio, een rustig werk dus. Componist Remo Giazotto vond ooit een muziekfragment afkomstig uit een door brand verwoeste bibliotheek. Hij herkende er werk van Albinoni in; hij vulde het aan en maakte het af, en gaf het uit in 1958. Niemand anders dan hij heeft het fragment ooit gezien, maar de muziek raakte bekend en bracht het tot filmmuziek. Het stuk heeft een zoet, rustgevend begin, maar er ontwikkelt zich wel veel drama: op het orgel moet er met twee handen en twee voeten tegelijk gewerkt worden. Aan het eind komt alles weer helemaal goed, gelukkig.
Klaar dus voor het laatste muziekstuk, het slotstuk, een 'Sortie' is, muziek bij het weggaan. Het is van Lefébure-Wély en zit vol loopjes en ander muzikaal vermaak. Kom luisteren en gun uzelf een mooi half uur!
